Obecnie, dzięki dużemu rozwojowi technologicznemu, w procesach produkcyjnych dostępne są różnego rodzaju nowatorskie rozwiązania. Dotyczącą one na przykład obróbki powierzchnie metali. Można korzystać tutaj z szerokiej palety możliwości technologicznych obróbki. Jednym z najbardziej sprawdzonych stało się np. wykańczanie wibracyjne.

Obróbka wibrościerna

Obróbka wibrościerna – czyli trowalizacja – stosowana jest na powierzchniach metalowych przedmiotów i elementów. Polega na tym, że w wibratorze kołowym, a dokładnie w czaszy tego urządzenia, umieszczone są:

• detale,
• odpowiednie medium (ścierniwo),
• woda,
• płyn technologiczny.

Są one wprawiane w ruch przez system napędu wibracyjnego. Taka sytuacja powoduje zaś stały, wzajemny ruch mediów oraz obrabianych detali. Wzajemne oddziaływanie mediów, wody, płynu technologicznego i samego skutkuje rezultatem, jakim jest pożądane wykończenie powierzchni. Jeśli chodzi o medium ścierne, to może mieć ono różny stopień intensywności obróbki. Stosuje się tu więc kształtki: o spoiwie ceramicznym, metalowe, o spoiwie żywicznym, szklane lub drewniane.

Obróbka wibroscierna, z wzajemnym oddziaływaniem na siebie ścierniwa oraz detali, prowadzi do:

• wygładzenia,
• odkamieniania,
• zmatowienia,
• usunięcia rdzy,

ze wszystkich poddawanych jej przedmiotów. Cały ten proces pozwala na wykończenie oraz przygotowanie powierzchni (przy pomocy kształtek) do dalszych działań produkcyjnych. Trowalizacja, jak było wspomniane powyżej, wykorzystuje płyny technologiczne, które zapewniają przez pewien okres czasu powłokę antykorozyjną. W czasie takiej obróbki, różnego rodzaju komponenty pozbawiane są ostrych krawędzi, ale też uwalniane są od smarów i różnego rodzaju zanieczyszczeń (będących wynikiem procesu produkcyjnego) – na koniec ich powierzchnia błyszczy. Efektami trowalizacji są także: ujednolicenie struktury zewnętrznej przedmiotu, zmniejszenie chropowatości jego powierzchni i przygotowanie jej pod powłokę galwaniczną.

Obróbka strumieniowo-ścierna

Ta obróbka powierzchni metali polega na tym, że ścierniwo nanoszone jest na jego powierzchnię przy wykorzystaniu sprzężonego powietrza. Efekt końcowy całego procesu zależny jest od rodzaju użytego ścierniwa, szybkości podawania i rodzaju maszyny (a więc jej parametrów). Ścierniwo kierowane jest na obrabiany detal z dużą prędkością (do 170 m/sek), a energia nośna wytwarzana jest ze sprężonego powietrza, turbin albo pomp wysokiego ciśnienia. Technologia obróbki strumieniowo-ściernej umożliwia oczyszczenie danej powierzchni metalowej przy pomocy sprzężonego powietrza, wody albo siły odśrodkowej. Niezwykle ważny jest tutaj kąt nachylenia strumienia ścierniwa, który pozwoli na osiągnięcie idealnie gładkiej powierzchni (gotowej do malowania). Warto wiedzieć, że obróbka strumieniowo-ścierna, znana jest również pod nazwami piaskowanie i śrutowanie. Technologia ta wykorzystuje bowiem śrut (mający różne średnice) bądź albo ziarenka piasku. Do jej celów zaliczyć można:

• likwidowanie starych powłok,
• usuwanie rdzy, śladów po paleniu i innych zanieczyszczeń,
• usunięcie zadziorów,
• wykończenie, ujednolicenie powierzchni,
• rozwinięcie powierzchni poprzez nadanie jej właściwej chropowatości: w celu przygotowań do malowania, pokrycia galwanicznego, klejenia, czy połączeń metal-guma.

Dzięki zastosowaniu obróbki strumieniowo-ściernej, uzyskać można idealnie gładką powierzchnię, bez brzydkiej powłoki, gotową już do malowania/lakierowania. Technologię tę zastosować można na: konstrukcjach stalowych, karoseriach pojazdów, na maszynach rolniczych czy budowlanych, a także na innych elementach stalowych, żeliwnych i aluminiowych.